Toon en taal

De tragedie is niet DAT we sterven, maar HOE we sterven. Geboren worden is een kunst. Leven is een kunst. Sterven is een kunst. Hóe bijzonder is het, als iemand de balans heeft opgemaakt van zijn leven en innerlijk vrede heeft gevonden. In rust en overgave gaat. Sjalom שָׁלוֹם. Een zegen voor degene die gaat … Meer lezen over Sjalom שָׁלוֹם, lieve engel-vriendin

Het is halverwege maart. De wereld worstelt met Corona. In bed ligt Carina. Ze worstelt ook. Een fikse longontsteking heeft ze. De zorgmedewerkster die net uit haar kamer komt, zegt: “Ze is ziek-ziek”. Da’s niet niks. Ik mag toch bij haar. Het is pas de derde keer dat we elkaar zien, maar het klikt enorm. … Meer lezen over Danslichtjes

Ze mag weer komen, Katharina Kannitz! Niet in het verzorgingstehuis zelf, maar wel buiten in de tuin. Lang leve het mooie weer. Deuren en ramen van de benedenverdieping blijven hermetisch gesloten zolang Katharina in de tuin rondbanjert. Dit gesloten scenario vormt voor haar echter geen enkele belemmering om in verbinding met bewoners te komen. Het … Meer lezen over Katharina Kannitz is weer los!

Mijn broer stelde ons thuis altijd voor prikkelende dilemma’s. M’n hele jeugd lang hoorde ik vragen als: “Wat heb je nou liever: dat je doof zou zijn of blind?”. Uhm… Ja, jee… Als je doof bent, kun je geen muziek meer horen of de stemmen van je geliefden. Maar je kunt nog wel genieten van … Meer lezen over Corona-dilemma

Het is eind januari. Grijze dagen lichten op. Voorjaarswarmte sijpelt naar binnen. Sneeuwklokjes wagen het erop. En dan krijg ik nog een verlaat Kerstcadeau, uit onverwachte hoek. Van Leonie. Recht uit het hart. Ik ontmoet haar elke week op de zorgboerderij. Ze gaat vrijwel nooit mee naar de muziek. Het liefst zit ze in de … Meer lezen over Een bijzondere afscheidsgroet

Iemands muzikale verleden kan een handreiking zijn voor de invulling van muzikale bezoeken. Maar een geschreven wet is het nooit. Soms is er een flink gepuzzel en heroriëntatie nodig. Gaan we muziek maken? Luisteren? Samen zingen? Welk repertoire dan? Wat de ene keer werkt, kan een volgende keer een aversie opwekken. Af en toe is … Meer lezen over Opnieuw op het podium

Mensen met dementie spreken vaak in een andere taal dan wij gewend zijn. Welke bedoeling schuilt er achter woorden die wij niet kennen? Of welk symbool wordt bedoeld? Het is als het kraken van een Enigma-code. Heb je de code gekraakt, dan ben je binnen. Diepe duisternis. Ligt op haar rug in de bed tent. … Meer lezen over En hoe moet dat dan… met het huis?

Buiten is het 16 graden. Het is een week voor Kerstmis. Binnen in de huiskamer is het nog veel warmer. De kerstboom straalt in de hoek. Zes vrouwen zitten in een kring. De televisie staat aan. Verder is het stil. Iedereen heeft zich teruggetrokken in zijn eigen wereldje. De vrouw in de bank kleurt, breit, … Meer lezen over Winterwende

Zodra ik ergens een huiskamer van een verzorgingstehuis binnenga, beginnen à la minute de ontmoetingen. Vragen of impulsen van mensen wachten niet tot de piano is uitgepakt of de gitaar gestemd. In verzorgingstehuizen zijn er voortdurend dringende, hoorbare of onhoorbare noodkreten van behoeften aan contact, koestering, liefde, veiligheid, vertrouwen en erkenning. Ik ben voor de … Meer lezen over Omkeringen

Zo lang ik Ted ken, draagt hij zijn zondagse pak. Zelfs hartje zomer als de mussen van het dak vallen. Het is een man van weinig woorden. Meer iemand van stille waters en diepe gronden. Hij heeft een stoïcijnse uitdrukking op zijn gezicht. Daardoor is het moeilijk om te peilen wat er in hem omgaat. … Meer lezen over Stille waters